به گزارش مشرق، این روزها در راهروهای مجلس شورای اسلامی بحثی با عنوان پیگیری پرونده فساد در فوتبال جریان دارد و شاید تازه‌ترین صحبت‌های مقداد نجف نژاد و البته تنی چند از نمایندگان مجلس در این میان نشان دهد که مبنای این گزارش تا چه اندازه با مباحث کارشناسی همراه است. در این میان یک سوال جدی وجود دارد و اینکه نمایندگان مجلس همین حساسیت را در پیگیری مطالبه حقوق فوتبال از جمله بحث حق پخش تلویزیونی دارند یا خیر؟
فوتبالی که حق پخش تلویزیونی و دیگر حقوقش را به نرخ واقعی دریافت کند صاحب باشگاه‌هایی قدرتمند و با پشتوانه خواهد بود و دیگر از آفت پول‌های ناسالم و رانت‌های دلالی تا حدود زیادی به دور خواهد بود.
با احیای حق پخش تلویزیونی و تامین دیگر منابع مالی ریسمان وابستگی باشگاه‌ها به پول دولت قطع می‌شود و بخش خصوصی با اتکا به این حقوق حضوری پر رنگ‌تر در فوتبال خواهد داشت. آنگاه وقتی پول فوتبال به جای بیت المال از هزینه شخصی تامین شود نظارت و حساسیت بر آن افزایش خواهد یافت، دیگر برای شفاف سازی نیازی به فشار قانونی نیست و هیچ مدیری حاضر به صرف هزینه‌های بیهوده نمی‌شود.
مقابله با فساد در هر عرصه‌ای اقدامی ارزشمند از سوی نمایندگان مجلس است و بخشی از فساد در فوتبال هم حاصل همین حقوق فراموش شده فوتبالی است.
کفاشیان هفته گذشته، از روزی که فوتبال ایران به آماتوری بازگشته و به سطح کشورهایی چون بنگلادش نزول کند ابراز نگرانی کرد. این هشدار برای فوتبال ایران جدی است، فوتبال ایران به حبابی تو خالی شباهت دارد که آماده انفجار است. ظاهر این تورم نمایندگان مجلس را به این فکر انداخته که شاید درون آن آلودگی‌هایی وجود دارد اما در درون این تورم حاصلش برای فوتبال هیچ است.
وزارت ورزش و جوانان مطابق با قانون، «خوان کَرمِ» گذشتگان را از مقابل باشگاه‌ها جمع کرده و اکنون باشگاه‌ها رانده و مانده از همه جا چشم به دستان فدراسیون فوتبالی دارند که هم باید تمامی تیم‌های خود در رده‌های سنی مختلف را پوشش دهد هم برای حفظ مربی چون کارلوس کی‌روش به فکر اندوخته مالی باشد تا در برابر خواسته‌های انباشته شده او کم نیاورد و از سوی دیگر باید این باشگاه‌ها را از قهقرای سقوط مالی نجات دهد.
پیش از آنکه غده چرکین فساد فوتبال را نابود کند، بهتر است نمایندگان مجلس به سراغ سرمنشا بروند جایی که احقاق حقوق فوتبال از جمله حق پخش تلویزیونی نه درمانی مقطعی و قطره چکانی بلکه واکسنی دائمی و شفابخش برای نجات فوتبال از سقوط، ورشکستگی و فساد خواهد بود.
فوتبالی که حق پخش تلویزیونی و دیگر حقوقش را به نرخ واقعی دریافت کند صاحب باشگاه‌هایی قدرتمند و با پشتوانه خواهد بود و دیگر از آفت پول‌های ناسالم و رانت‌های دلالی تا حدود زیادی به دور خواهد بود.
با احیای حق پخش تلویزیونی و تامین دیگر منابع مالی ریسمان وابستگی باشگاه‌ها به پول دولت قطع می‌شود و بخش خصوصی با اتکا به این حقوق حضوری پر رنگ‌تر در فوتبال خواهد داشت. آنگاه وقتی پول فوتبال به جای بیت المال از هزینه شخصی تامین شود نظارت و حساسیت بر آن افزایش خواهد یافت، دیگر برای شفاف سازی نیازی به فشار قانونی نیست و هیچ مدیری حاضر به صرف هزینه‌های بیهوده نمی‌شود.
مقابله با فساد در هر عرصه‌ای اقدامی ارزشمند از سوی نمایندگان مجلس است و بخشی از فساد در فوتبال هم حاصل همین حقوق فراموش شده فوتبالی است.
کفاشیان هفته گذشته، از روزی که فوتبال ایران به آماتوری بازگشته و به سطح کشورهایی چون بنگلادش نزول کند ابراز نگرانی کرد. این هشدار برای فوتبال ایران جدی است، فوتبال ایران به حبابی تو خالی شباهت دارد که آماده انفجار است. ظاهر این تورم نمایندگان مجلس را به این فکر انداخته که شاید درون آن آلودگی‌هایی وجود دارد اما در درون این تورم حاصلش برای فوتبال هیچ است.
وزارت ورزش و جوانان مطابق با قانون، «خوان کَرمِ» گذشتگان را از مقابل باشگاه‌ها جمع کرده و اکنون باشگاه‌ها رانده و مانده از همه جا چشم به دستان فدراسیون فوتبالی دارند که هم باید تمامی تیم‌های خود در رده‌های سنی مختلف را پوشش دهد هم برای حفظ مربی چون کارلوس کی‌روش به فکر اندوخته مالی باشد تا در برابر خواسته‌های انباشته شده او کم نیاورد و از سوی دیگر باید این باشگاه‌ها را از قهقرای سقوط مالی نجات دهد.
پیش از آنکه غده چرکین فساد فوتبال را نابود کند، بهتر است نمایندگان مجلس به سراغ سرمنشا بروند جایی که احقاق حقوق فوتبال از جمله حق پخش تلویزیونی نه درمانی مقطعی و قطره چکانی بلکه واکسنی دائمی و شفابخش برای نجات فوتبال از سقوط، ورشکستگی و فساد خواهد بود.
